Door de Oekraïnecrisis komt Roemenië ook in de schijnwerpers als onderdeel van het NAVO-oostfront. De Roemeense regering stelt zich diplomatiek maar vastberaden op. Diezelfde regering is in het binnenland juist stuurloos door een machtsstrijd binnen de coalitie. Een extreemrechtse partij profiteert daarvan.
Een trouwe NAVO-bondgenoot
Aan de oostgrens van het NAVO-gebied liggen ten zuiden van Roemenië nog Bulgarije en Turkije tegenover Rusland, maar die twee landen varen graag een eigen koers. De Bulgaren zijn van oudsher vrienden van de Russen en de Turken hebben een geheel eigen agenda. Maar de Roemenen presenteren zich als trouw NAVO-bondgenoot, vooral bij monde van minister van Buitenlandse Zaken Aurescu die als diplomatiek talent geldt. En dat werpt zijn vruchten af, want er zijn nu plannen voor een permanente gevechtsgroep op Roemeense bodem. In de plaats Deveselu staan nu al installaties van het Amerikaanse raketschild waar Poetin boos over wordt, en de Amerikanen gebruiken een luchtmachtbasis bij de Zwarte Zee. De Roemeense president, Klaus Johannis, mag bellen met Biden. Johannis legde onlangs de aanschaf van F-35 straaljagers op tafel, wellicht niet geheel toevallig van Amerikaanse makelij. Het Roemeense leger heeft vooral verouderd materieel, maar heeft al beloofd om de afgesproken 2% van het BBP aan defensie uit te geven. De defensiebegroting laat al een aantal jaar een stijgende trend zien.
Ruzie in de coalitie draagt bij aan groei extreemrechts
In de Oekraïnecrisis is de regering eensgezind, maar het binnenlands beleid zwalkt. Roemeense regeringscoalities hebben een slechte reputatie. Ze zijn gevuld met grote ego’s die namens hun partij de hand proberen te leggen op de beste baantjes en niet aarzelen om de coalitiegenoot te pas en te onpas af te vallen. Nadat de progressieve USR uit de regering was gestapt is de coalitie aangevuld met de conservatief-populistische PSD. Die moeten nu regeren met de liberaal-populistische PNL. Hoewel deze partijen elkaar begrijpen en in de progressieven een gemeenschappelijke tegenstander hebben, wordt daadkrachtig optreden van deze regering belemmerd door interne ruzies.
Die ruzies zijn koren op de molen van een nieuwe partij, opgericht in 2019. De naam is AUR, het Roemeense woord voor goud, waarvan het acroniem in vertaling staat voor Alliantie voor Roemeense eenwording. De leiding van deze partij voert intern net zoveel ruzie als de andere partijen, maar slagen er als protestpartij toch in om een deel van het electoraat bij de PNL en PSD weg te halen. De aanhang wordt volgens een recente opiniepeiling op 20% geschat. Deze kiezers verwachten van AUR dat zij schoon schip gaan maken in de politieke zwijnenstal en zich sterk maken voor Roemeense traditionele waarden.
Afbeelding: Wikimedia Commons