NL 
EN 
In aanloop naar de Europese verkiezingen van 6 juni spreken wij met Marius Troost (31), die op plek 14 staat voor GroenLinks-PvdA als kandidaat voor het Europees Parlement. Vrolijk komt Marius aangelopen bij het café bij hem om de hoek in Amsterdam West, waar het interview plaatsvindt. Direct wordt duidelijk dat Marius vooral gedreven wordt door één ding: een verschil kunnen maken. Hij maakt zich namelijk zorgen om waar het in de wereld naartoe gaat met de mens, de natuur en het klimaat.
Hoe om te gaan met de wereld is een vraag die van jongs af aan lijkt te spelen bij Marius. Enigszins lacherig en ietwat beschaamt vertelt hij: “Misschien is dit niet heel erg GroenLinks en zou ik dit dus eigenlijk niet moeten vertellen… Maar toen ik op de middelbare school zat wilde ik erg graag een brommer, ik woonde nogal ver van school. Tegelijkertijd wist ik ook wel dat brommers slecht voor het milieu waren, dus ben ik eindeloos gaan zoeken naar de minst vervuilende brommer die er was.” Hij kwam uit op een oude Honda, kocht die en had er jarenlang plezier van. Vervolgens vertelt hij weer enigszins trots dat hij ook maar mooi zijn ouders aan de sojamelk heeft gekregen.
Marius is momenteel werkzaam bij organisatie Both ENDS, waar hij strijdt voor meer klimaatrechtvaardigheid in het buitenlandbeleid van Nederland. Binnen zijn werk ziet hij nog genoeg zaken die verbeterd kunnen worden in het klimaatbeleid van de Europese Unie. En dat wil hij gaan doen. Een Green Deal 2.0 bijvoorbeeld, waarin naast CO2-reductie ook oog is voor onze voetafdruk in brede zin. Marius is gedreven en ambitieus en vindt dat we nog echt te veel gefocust zijn op het enkel reduceren van CO2-uitstoot, “daarmee creëren we eigenlijk met de ene oplossing meteen weer een nieuw probleem, we hebben nauwelijks oog voor de uitputting van onze aarde en haar grondstoffen”.
Voordat Marius zich in zijn werk inzette voor klimaatrechtvaardigheid was zijn grote interesse en passie Oekraïne. Vanuit zijn achtergrond als slavist raakte hij gefascineerd door het land en door haar mensen, die volgens hem allang een hele bijzondere drive hebben om het land te democratiseren. Hij voelde echter dat hij meer verschil zou kunnen maken op het gebied van klimaat, “daar valt namelijk nog zoveel te winnen”. En dus maakte Marius klimaat en vooral klimaatrechtvaardigheid tot zijn nieuwe missie; hoe zorgen wij ervoor dat de gevolgen van klimaatverandering niet alleen de allerkwetsbaarsten op deze aarde raakt?
Van activisme naar politiek
Bij Both ENDS werkt Marius als activistische lobbyist, waar hij zich onder meer bezighoudt met exportkredietverzekeringen. Hij legt uit dat hij in zijn werk de politiek zowel van binnenuit als van buitenaf probeert aan te vliegen. “En dat is belangrijk ook, want het is toch de politiek die de kaders zet.” Zo schrijft hij brieven aan de politiek waarin hij pleit voor een duurzamere wereld. Maar probeert hij ook de media op te zoeken, om zijn verhaal aan het grote publiek te vertellen. “In het laten stoppen van overheden met het verlenen van fossiele subsidies zag je ook dat wij echt de grote klimaatdemonstraties nodig hadden om zoiets te kunnen bereiken.”
Toch wil Marius nu de overstap maken naar de politiek, naar de binnenkant. Wederom omdat hij denkt hier het meest impact te kunnen maken. “Met name op het gebied van milieu en klimaat komen zoveel regels uit Europa. Dan heeft het gewoon invloed op honderden miljoenen mensen. Toen ik dat zag dacht ik: ‘Wauw dit is zo mooi en krachtig, als je daar iets voor elkaar krijgt, verander je het leven van miljoenen mensen ten goede.’”
Europa
Zoals gezegd is Marius ambitieus, hoewel de huidige Green Deal nog bevochten wordt, wil hij het liefst een Green Deal 2.0 realiseren. Een pakket waarbij er verder wordt gekeken dan enkel het reduceren van CO2-uitstoot, een waarin er oog is voor onze ecologische voetafdruk in de meest brede zin. Hij zou wetgeving tot stand willen brengen waarin meer aandacht is voor een duurzame manier van materiaal- en grondstoffengebruik. “Dat vergt echt een omslag in denken en het maken van moeilijke keuzes. Dat zou mijn prioriteit worden in Europa.” Marius wijst als voorbeeld op de reeds tot stand gekomen ecodesign wetten, waarin regels worden gesteld aan de productie en het hergebruik van producten. Hij legt uit dat die regels er voor sommige producten nu eindelijk zijn, maar voor veel cruciale producten nog totaal niet. “Denk aan auto’s, die alsmaar groter worden.”
“Tegelijkertijd moeten we landen buiten de EU helpen voldoen aan de producteisen die Europa stelt.” Het is volgens Marius heel goed dat Europa standaarden zet, omdat je ziet dat de rest van de wereld dan volgt. Tegelijkertijd moet je ook geen fort Europa worden, waar andere landen niet meer hun goederen naartoe kunnen exporteren. “In de oorspronkelijke wetsvoorstellen uit de Green Deal zaten ook echt maatregelen om landen buiten de EU te helpen te voldoen aan de producteisen, maar dat is er in het wetgevingsproces door kortzichtigheid van rechts uitgesloopt.”
Tijd om dat weer terug te draaien dus, en dat is precies wat Marius wil gaan doen. Volgens de nummer veertien van GL/PvdA stelt de EU zich namelijk nog altijd veel te neoliberaal op binnen de wereldhandel. “Hoe de Commissie handelsakkoorden sluit en de opstelling van de EU binnen de WTO, dat is nog steeds gericht op het idee dat meer handel altijd maar beter is…”
