NL 
EN 
Na 11 dagen massaal protest in Armenië tegen premier Serzh Sargsyan, besloot deze op 23 april af te treden. Na een korte euforie en feesten op straat, bleek echter dat de regerende partij daarmee geenszins van plan was om de macht op te geven. Hoewel het toegaf geen eigen premierskandidaat naar voren te schuiven, zou het er nog over nadenken welke kandidaat het zou steunen, hoewel er maar één kandidaat was: protestleider Nikol Pashinyan.
Op 1 mei, tijdens de stemming in het parlement, stemde de regerende partij na een lang debat als enige tegen Pashinyan’s kandidatuur, waarmee hij niet genoeg stemmen haalde. Volgens de wet moet er dan na zeven dagen, dus op 8 mei, nog een poging gewaagd worden om een premier te kiezen. Als die ook niet lukt dan worden er vroege parlementsverkiezingen gehouden, georganiseerd door de regerende partij.
Pashinyan vertrok na de stemming op 1 mei gelijk naar het Republieksplein in Yerevan, waar een grote menigte al sinds die ochtend verzameld was om live de parlementsdebatten te volgen op grote schermen. Daar riep Pashinyan op om de volgende dag de protestacties voort te zetten, groter dan ooit. Ondanks een teleurstellend resultaat heerste er vooral een positieve sfeer: veel mensen zagen het als een kwestie van tijd totdat de regerende partij inziet dat het eigenlijk al verloren heeft.
De volgende dag begonnen de protestacties en massale stakingen om kwart over 8 ’s ochtends, zoals gepland. Er deden meer mensen mee dan ooit tevoren. Hoofdstad Yerevan was volledig geparalyseerd, met grote groepen activisten die alle straten, kruispunten, regeringsgebouwen en zelfs het openbaar vervoer platlegden. Ook in de rest van het land gingen mensen massaal de straat op en legden steden, dorpen en snelwegen plat. Hele bedrijven sloten zich aan bij de protesten.
Activisten in Yerevan gingen in groepen langs de huizen van parlementariërs van de regerende partij en scandeerden onder hun ramen. Aan het einde van de dag vergaderde de fractie van de regerende partij achter gesloten deuren, en maakte daarna bekend dat het op 8 mei niet alleen geen eigen kandidaat naar voren zou schuiven, maar ook bereid was een kandidaat te steunen die door minstens 1/3 van het parlement gesteund werd. Pashinyan, intussen nogmaals verzekerd van de steun van de drie andere fracties in het parlement met bij elkaar 47 zetels van de 105, lijkt daarmee verzekerd van een winst. Maar echt zeker weten we het pas op 8 mei.
Meer weten over waar deze protesten over gaan en hoe ze begonnen? Lees hier meer over de achtergrond van de protesten (in het Engels). Blijf ook onze Facebook, Twitter en website volgen voor alle informatie over de situatie in Armenië.
Door Marina Ohanjanyan
